Birth Story, à la Rhoda

Le Rhoda's baby

Nung nanganak ako kay Lilou nung 2009, napatunayan ko for the nth time na ang buhay ko ay isang Roderick Paulate movie. Nung nagla-labor ako dun sa ospital, nung una ay dalawang midwife ang nag-attend sa akin. Parehong babae, parehong mas bata sa akin, at parehong napaka-discreet at respectful. Nakabaladbad ako doon sa kama, my private parts exposed to the world, at "Madame" pa rin ang tawag nila sa akin.

Things were going very normally, until enter from stage left - si Rhoda.

More precisely, ang sabi nga naman ng kaibigan ko, Le Rhoda. Si Roderick Paulate, kung saka-sakaling French siya at isang midwife na nagtatrabaho sa isang ospital sa Montpellier.

"Ganyan, ganyan nga, ang galing mo mag-push!" ang sey niya. "Huwag kakalimutan ang natutunan sa iyong pre-birth classes! Ganyan nga. Ay ang galing talaga mag-push." Pagkatapos ay magka-klap siya. Yes, hindi iyan imbento. Nagka-klap talaga siya, at hindi lang isang beses ha, paulit-ulit pa. Push ako. Clap siya. Push. Clap na naman.

Siguro dahil nakasanayan niya, Madame din ang tawag niya sa akin nung una, kaso hindi ko talaga makayanan ang eksena. "Given the situation," sabi ko, "Apol na lang ang itawag ninyo sa akin."

Ang reply niya: "O sige, Apol, why not." Clap.

Nung lumabas na si Lilou, ang sabi ni Le Rhoda kay Pierre, ang aking asawa, "In a few years, I tell you, dahil mestisa ang anak ninyo, siya talaga ang magiging pinakamaganda - reyna sa eskuwela! Careful sa boys."

Hanggang ngayon, kapag naiisip ko ang lahat nang ito, ang nase-sey ko na lang ay, Nakakaloka siya.